βλέμματα

απομακρυνόμενος απ΄τους ανθρώπους που με το βλέμμα χαμηλά, με μια συστολή ντροπής, ενστερνίστηκαν τον φόβο
παίρνοντας κουράγιο απ΄τους ανθρώπους που κοιτώντας με στα μάτια, μου ΄δωσαν ένα ψήγμα από όραμα, ακόμα κι απ΄τον λυγμό που διαφάνηκε κάποια στιγμή στο βλέμμα τους,
ένας πρόσκαιρος λυγμός απόγνωσης,
απ΄τους ανθρώπους που μετουσιώνουν καθημερινά το όραμα, ως δημι-ουργοί, μέσα σ΄ένα τοξικό (παρά φύση) περιβάλλον
απ΄τους ανθρώπους που ιχνηλατούν το <κοινό> όραμα, ένα κατά φύση περιβάλλον