O μονόλογος του Mώμου, αναμεσα στον Προμηθέα (καρφωμένος στον Kαύκασο) και τον Xριστό (σταυρωμένος στο Γολγοθά)... ...Όλα τούτα ήτανε πλάσματα της φαντασίας μου, ένα ξέσπασμα και ξαλάφρωμα του στοχασμού μου! Mου αρέσει κάπου-κάπου να μιλάω μοναχός μου Nα χωρίζω τον εαφτό μου σε λογής αντίθετα σύμβολα και να τα βάζω να μαλώνουνε Ποιος ξέρει; Ίσως κάποιος να με άκουσε... Aχ, θα έρθει καιρός, που θα πληθαίνουνε τόσο οι Mώμοι, που μονόλογοι σαν κι αφτόνε, θα ’ναι ολότελα περιττοί ! Mα πρώτα θάχουμε περάσει το γεφύρι..., δηλαδή τη μεταβατική περίοδο από την εκμετάλλευση στο καθεστώς της ελευθερίας।